Voordat ik hier begin met het uit de doeken doen van de belevenissen van het illustere duo Adriaan en Olivier, moet ik even mijzelf verantwoorden. Vind ik.
Halverwege de vorige eeuw verschenen een aantal romans die duizenden nederlanders ten hoogste vermaakt hebben. Eén ervan was ik. Ik heb menig brullend uurtje doorstaan, brullend van het lachen natuurlijk. De stijl van schrijven was dermate humoristisch, dat ik soms het boek weg moest leggen, omdat mijn kaken weer wat tot rust moesten komen. Ik moest overigens ook niet te veel lezen, omdat ik dan overvoerd raakte van de melige humor.
Maar eens in de zoveel jaar lees ik weer eens een van de delen uit de reeks en geniet weer van de weergaloze waanzin.
Ikzelf houd er ook af en toe van om wat te schrijven en ik merkte dat de stijl van Leonard Huizinga mij wel lag. Dus ben ik in 1995 of zo eens aan een stukje begonnen. En er na een paar pagina’s weer mee opgehouden. Vervolgens jaren vergeten. Kortgeleden kwam ik het weer tegen en moest behoorlijk lachen om wat ik bij elkaar geschreven had en merkte dat ik borrelde van inspiratie. En dus begon ik eraan te knutselen en uit te breiden en al ras merkte ik dat het groeide en groeide.
Het moderne medium internet en blog maakt het tegenwoordig mogelijk om je zielenroerselen met Jan en alleman te delen, dus waarom ik ook niet. Leonard zelf is er niet meer om me op de vingers te tikken, en als ik wat rondGoogle, zijn er best nog een aantal mensen die Adriaan en Olivier kennen en het misschien wel leuk vinden om mijn hersenspinsels te lezen. Bovendien geeft het mij door de publicatie een motivatie om het niet na een paar bladzijden weer op te geven, maar door te werken tot er een afgerond geheel ontstaat. Ter bevordering van de discipline kan een stok achter de deur geen kwaad.
In het verhaal kan ik fijn wat interesses en stokpaardjes kwijt, ook nooit weg!
Een klein stukje historie. Het eerste verhaal, Adriaan en Olivier werd in 1939 geschreven, dus vlak voor de oorlog. Leonard Huizinga had het toen als persoon emotioneel moeilijk en door te schrijven kwam hij door die periode. Na publicatie van het boek en het grote succes, schreef hij een vervolg, Olivier en Adriaan. Zogenaamd door Adriaan geschreven, waar het vorige boek vanuit het perspectief van Olivier was geschreven. De tijd heeft geleerd dat van al zijn publicaties de boeken over Adriaan en Olivier het meest succesvol bleken. Of hij daar zo blij mee was, is nog de vraag. Hij bleef in de loop van de tijd steeds maar nieuwe delen toevoegen, de een leuker en succesvoller dan de ander.
De boeken draaien dus om de een-eiige tweeling Adriaan en Olivier. Ze zijn van verarmde adellijke afkomst en zijn klassiek opgevoed. Ze zijn ook klassieke corpsballen, met hun studentikoze humor en absurdistische levensinslag. Aan ‘gewoon’ werken hebben ze een broertje dood, maar worden door allerlei omstandigheden telkens gedwongen om toch dingen te ondernemen, zoals het opstarten van een detectievebureau. Ze hebben de merkwaardige eigenschap de meest waanzinnige en onwaarschijnlijke dingen te zeggen, die dan vaak tot op de letter blijken te kloppen. Je zou dus kunnen zeggen dat ze in hoge mate mediamiek zijn. Dat is dan ook een gegeven dat ik in dit werk dankbaar zal uitwerken, zijnde één van mijn stokpaardjes...
Rest mij nu nog u allen veel plezier te wensen met dit onschuldig schrijfsel.
Was getekend,
Henkus J. Schumacher
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten